İlk Uçuş! (Corona ile Mücadele)

Merhaba sevgili arkadaşlar

Ülkemizin de büyük ölçüde etkilendiği bu zor zamanlarda herkese öncelikle sağlık daha sonra ise sabır diliyorum.

Bildiğiniz üzere dünya şu günlerde corona virüsü ile mücadele etmekte. Bu yüzden okullar tatil edildi, kafeler, eğlence yerleri ve ibadethaneler geçici olarak kapatıldı. Bu durum tabii ki Ayjet 'te uçuş eğitiminde de olsak bizi de etkiledi ve şuan biz de uçuşlarımıza ara verdik.

Ben de size söz verdiğim ilk uçuş yazımı yazmaya karar verdim ki evde canınız sıkılırken benim halime gülüp eğlenin 😅

SOP eğitimini aldıktan ve sınavlarında başarılı olduktan kısa bir süre sonra uçuş yazılmaya başlandı. Kurada uçuş hocamı Atilla Konukman olarak belirlemiştik. Kendisi çok başarılı ve disiplinli bir pilot.

Uçuş eğitimlerini alacağımız Hezarfen Havaalanı evimden arabayla yaklaşık bir saat mesafede. Uçuştan yaklaşık iki saat önce orada hazır olmamız isteniyor. Yani ben uçuştan aşağı yukarı üç saat öncesinden evden çıkıyorum. Bir saatte de hazırlanmak -tabii ki kahvaltı yapmak- ve eşyaları eksiksiz toparlamak gerekiyor.

Bu fotoğrafta olmaza olmazlar;

-Dizlik

-Aprona giriş kartı

-Sarı yelek

-logbook

-kalem, kağıt

-lisanslar

O ekstra iki saatlik süreçte ne mi yapıyoruz peki? Uçuş planı ve mass and balance çıkarıyoruz. Metar ve NOTAM kontrol ediyoruz. Bunların çıktısını alıp bir yerde muhafaza ediyoruz. Uçuşta yanımızda olmaları gerekiyor. Uçuş planını ayrıca kuleye gönderip 5 dakika bekledikten sonra telefonla teyit alıyoruz.

Örnek; TC-AYP için 8.30 uçuş planı elinize ulaştı mı acaba? evet mi? Tamam teşekkürler.

Bunu yapmak zorundasınız.

Daha sonra hocanın gelmesini bekliyoruz ve gelene kadar biraz çalışıyoruz. Geldikten sonra brifing yapıyoruz. Aşağı yukarı 30-40 dakika süren bu brifingde hocamız ister havadaki bir hareketin nasıl yapılacağını anlatıyor ister yerde ve havada ezbere yapmamız gereken kontrollerin üzerinden geçiyor.

Daha sonra uçak başı yapıyoruz ve yaklaşık 15 dakika süren bir ön hazırlık sürecimiz oluyor. Uçağımızın etrafında bir tur atarak dışını kontrol ediyoruz. Yağ ve yakıt kontrolü yapıyoruz.

İşte böyle böyle geçiyor o iki saat.

Daha sonra uçağımıza biniyoruz. Burada sizi sıkmak istemediğim bir dizi kontrol yapıp çalıştırma izni istiyoruz. Motoru çalıştırdıktan sonra yine bir dizi kontrol yapıp taxi müsaadesi istiyoruz. Ve asla kontrol etmeyi başaramadığım pedallarımızla uçağa yön vermek suretiyle piste doğru gidiyoruz. Piste girmeden yine üç beş kontrol yapıp piste giriş kalkış müsaadesi istiyoruz.

Ve sonra...

O bir kuş!

O bir süper kahraman!

Hayır!

O bir Diamond-DA20 C1!

İlk uçuşta kontrol tabii ki hocamdaydı. İyi ki de öyleydi çünkü şöyle söyleyeyim size, aşağı yukarı 15 saniye falan ne olduğunu anlayamadım. Her şey o kadar hızlı olup bitti ki bir baktım uçuyorum.

Ve şey... EHE. Size bunu ilk kez söylüyor olabilirim ama bu benim ilk uçuşumdu. Yolcu olarak da...

Midemin bulanmasını, kulaklarımın tıkanmasını, başımın dönmesini veya yüksekten korkup çığlık atmamı bekliyordum. Ama daha önceden de söylediğim gibi bir süre uçtuğumuzu bile farketmedim. Aşırı yüksek katlı bir binaya çıkmış gibi hissettim sadece.

Ayrıca uçağın küçük ve çelimsiz görüntüsü havada uçurtma gibi hiç durmadan çalkalanacağımız izlenimini vermişti bana. Fakat rüzgar yesek de, irtifa alıp versek de uçak çok stabilizeydi. Bu beni şaşırtan başka bir durumdu mesela.

Havada içerideki hiçbir şeyi görmedim. Sadece altimetreye (yükseklik için) bakıp geri kalan zamanda dışarıyı inceledim. Yerin ufacık kalacağını ve yönümü kaybedeceğimi sanıyordum ama tam tersine her şeyi geniş bir pencereden izledim.

Yerdeki onca kontrolün ve stresin aksine havada olmak bana istediğim özgürlük duygusunu verdi. Kendimi o koltukta otururken gerçek bir pilot gibi hissettim. Ne yüzümü yakan güneş ne de arada vuran ve kalbimi hoplatan rüzgar bunu gölgeleyebildi.

Kuleyle konuşurken kekeledim ve eksik şeyler söyledim. Kulaklığımın bozuk olduğunu ve hocamı duyamadığımı (vallahi yerde çalışıyordu) da ekleyince stresli bir ilk uçuş olmuştu. Ama gerçekten hiç unutamayacağım bir deneyimdi.

Corona sağolmasın üçüncü uçuşumdan sonra böyle uzun bir ara vermek zorunda kaldım. Öğrendiğim şeyleri unutmaktan biraz korksam da stresli birkaç hafta ardından dinlenmek de iyi gelmedi desem yalan olur.

Bir dahaki yazımda ne görmek isterdiniz? Sizi bu yazımda en çok ne heyecanlandırdı? Bana geri dönüş yaparak ilham verirseniz çok mutlu olurum 😄

Sevgiyle ve sağlıkla kalın,

Kıvırcık Pilot.